Gerda is geen holistisch of alternatief persoon. Ze is een doodgewone nuchtere Hollandse vrouw. Toch werd Gerda uit balans gebracht. Haar logica botste met het advies van de gynaecoloog. Gerda twijfelde.
Vorige keer had Gerda vol vertrouwen haar lichaam gevolgd. Niet dat ze perse geloofde dat ze het wel even zou doen, maar wel dat zij en haar lichaam het konden. En ze bewees zich. Ze beviel in een rap tempo thuis van haar eerste zoon. Deze zwangerschap vertelde het protocol dat er groeiecho’s en een suikertest geïndiceerd waren. Gerda is niet tegendraads, dus volgde ze het protocol netjes. De suikertest was afwijkend, maar met een dieet hield ze de suikerwaardes keurig stabiel. De groeiecho’s lieten zien dat haar kindje ver boven gemiddeld zat. Vooral het hoofdje leek erg groot. Zo nuchter als Gerda is, maakte ze zich daar geen zorgen om. Ze had alle vertrouwen in haar lichaam. Voor de zekerheid volgde ze wel ons advies om de gynaecoloog even mee te laten denken.
Gelaten en beduusd zat ze daarna voor me. Ze viel nu in een protocol waarbij ze mogelijk vroegtijdig ingeleid moest worden of anders in het ziekenhuis móest bevallen. Dat voelde zo erg niet goed! Ze had haar eerste zoon vlot en soepel thuis ter wereld gebracht, waarom zou dat nu niet lukken? Tegelijkertijd wilde ze geen domme beslissingen maken. We vroegen een tweede gesprek met de gynaecoloog aan. Dat was fijn en verhelderend, maar ook confronterend. Hij zag vooral problemen, waar zij vooral vertrouwen had. In goede sfeer had ze de spreekkamer verlaten, met de belofte een geboortekaartje te sturen als het thuis gelukt was. Zij ging voor thuis, maar het deukje in haar vertrouwen bleef.
Gerda beviel in een nog sneller tempo vlekkeloos thuis van een tweede zoon, met een prima gewicht! Het ziekenhuis hadden we zelfs never nooit gehaald. Het deukje in haar vertrouwen was vervangen door een berg van trotsheid. En haar gynaecoloog stuurde ze vól vertrouwen een geboortekaartje!
