Iedereen kent het wel. Situaties die je een blos op de wangen geeft. Een opmerking, mailtje of actie waarbij je het liefste even onder de tafel zou kruipen. Verloskundigen hebben hier ook zeker last van, al dat ik van mening ben dat het niet altijd zo handig uitkomt. Een baby krijgen is iets kwetsbaars, waar je kundige professionals aan je zijde wilt hebben. Een verkeerde opmerking kan zomaar een barst in dat vertrouwen betekenen. Ga er dus maar vanuit dat verloskundigen hun uiterste best doen om niet onder de tafel te hoeven kruipen van schaamte. Toch zullen we allemaal meerdere keren in onze carriere dingen doen die niet zo slim zijn.
Een keer kwam zwangere Floortje met haar dochter Guusje. Een lekkere pittige dochter met een kek blauw jasje aan. Als we het hartje van de baby gaan luisteren mag Guusje op het knopje drukken, dus roep ik ‘Hé stoere broer, kom je op het knopje drukken?’. Ai! Als ik Moniek uit de wachtkamer roep, loopt er een man met haar mee. Ik vraag hem hoe hij het aanstaande vaderschap vindt, maar het blijkt opa te zijn. Oeps. Uit de drukke wachtkamer loopt Els vlot met me mee. Als ik de spreekkamerdeur sluit begint ze hard te lachen. Verbaast kijk ik haar aan. Dan zwaait de deur open en vraagt haar man of hij er ook bij mag zijn. Foutje.
Komisch was het die ene keer. Verloskundigen zijn veel, heel veel onderweg. Adressen zoeken kunnen we als de beste, maar soms gaan ook wij in de fout. Ik parkeerde mijn auto voor het huis met de nieuwe baby en belde aan. Verloskundigen zijn te herkennen aan hun kordate gedrag, dus stapte ik met een glimlach op mijn gezicht de drempel over en feliciteerde de vader. Hij keek een beetje glazig uit zijn ogen, maarja wat wil je met die gebroken nachten. Toen hij maar in de gang bleef staan vroeg ik toch maar voor de zekerheid of hier wel een baby geboren was. Nee, dus! Maar waarom nam hij mijn felicitaties dan aan? Lachend vertelde hij dat zijn dochter jarig was en wij hier dus tig jaar geleden ook over hun drempel stapten. Met schaamrood op mijn kaken ging ik op zoek naar het juiste adres.
Hilarischer was nog een andere keer. Nouja, ik vond hem wel hilarisch, maar de betreffende meneer denk ik minder. Midden in de nacht reed ik naar Hooglanderveen. Vreemd genoeg brandde er totaal geen licht in huis, dus checkte ik tweemaal het huisnummer. Na twee keer bellen (dat gebeurd wel vaker als er bijvoorbeeld even een wee is) werd er open gedaan. Deze keer deed ik geen stap naar binnen, want een meneer in een ochtendjas in een donkere gang klopt niet. Met excuses en een ‘slaap lekker’ draaide ik me om en herinnerde me dat het de straat hier parallel aan was.
Lotte Vermorken – van der Zwaag (39) is ruim 13 jaar actief als verloskundige in Amersfoort.
