Vlinders vliegen op, wangen worden rood en woorden komend hakkelend uit haar mond. Ze moet het toegeven, ze kan het niet meer ontkennen. Tot over haar oren, tot in haar tenen, ze is dolverliefd. Eindelijk mocht het haar overkomen! Toch moest ze wel even flink wennen. Hij zal nooit van haar alleen zijn. Bij hem krijgt ze zijn kind cadeau. De tijd verstrijkt en ze leert dealen met haar geliefde en het stiefmoederschap.
Ik leer Rolien kennen in haar zwangerschap. Ze is een introverte en rustige vrouw, die niet zo snel het achterste van haar tong zal laten zien. Haar man daartegenover is juist extrovert en houdt van gezelligheid. Ik stel soms expres even aan Rolien een vraag, anders is Bas voornamelijk aan het woord. Hij is zo trots dat hij nog een kindje krijgt!
Tijdens de controles is het altijd gezellig, dus stiekem zou ik het leuk vinden als ik bij de bevalling mag zijn. Maar dat geluk zit er niet in. De ontsluiting schiet niet op en ik moet Rolien overdragen aan het ziekenhuis. Ze krijgt een, nooit bedachte, ruggenprik.
Drie dagen later kom ik op kraamvisite. Gezellig, even bijkletsen over de bevalling en hoe het met ze gaat. Ik word enthousiast onthaald door een opgewonden dochter Nova. Rolien laat Nova gelaten gaan. Ik moet even wennen aan de drukte, maar dat hoort nu eenmaal bij deze oudere dochter. Bas is dolverliefd en vertelt hoe trots hij op zijn vrouw is. Rolien zit er wat stilletjes bij. Ik kan haar niet zo goed pijlen. Ik ken het wel een beetje van haar, maar dit lijkt anders. Is het de vermoeidheid of zit haar iets dwars? We kletsen over de tegenvallende bevalling, over de moeizame borstvoeding en de gebroken nachten. Er lijkt hier alleen meer aan de hand, maar ik weet niet wat. Met de meeste kraamburo’s zijn we als verloskundigen twee handen op één buik, zo ook met deze kraamverzorgster. Ik knipoog naar haar en vraag of ze niet met dochter Nova even beneden wat moet doen.
Rolien kijkt me onderzoekend aan, terwijl Bas honderduit kletst. Ik vraag hem of ik even wat met Rolien mag bespreken en dan komt het hoge woord eruit. Het stiefmoederschap vindt ze op dit moment helemaal niet leuk! Bas kijkt me verbaasd aan en slaat dan een arm om Rolien heen. Het enige wat ze wil is in haar cocoon zitten met haar prachtige zoon Bram en haar liefje Bas. Geen bezoek, geen stiefkind, gewoon genieten met zijn drieën.
Ik moest even de juiste snaar vinden, maar nu die gevonden is voelt de kamer gelijk lichter. Twee dagen later zie ik de Rolien weer die ik ken. Ze hebben fijne oplossingen gevonden en blij vertelt ze dat de borstvoeding opeens als een zonnetje loopt.
