Vol bewondering keek ik Saskia aan. Ze zei het vol zelfverzekerdheid en vertrouwen, het was goed een stap terug te doen. Het was vooral de souplesse die me intrigeerde bij Saskia. De overtuiging, zonder schrijntje onzekerheid.
Ze was de tweede deze week die het luchtig liet vallen. Nieuwsgierig vroeg ik verder. Vol overtuiging vertelde ze dat ze een prachtige carrière had, maar dat ze niet voor niets een kindje kreeg. Ze wilde niet vliegen tussen werk en thuis, ze wilde gewoon van allebei volop genieten. Hoofdknikkend zat ik tegenover haar. Wie wil dat nu niet? Het klonk simpel om daar een stap voor terug te doen in je werk. Het was heerlijk om het haar te horen vertellen. Ze ging gewoon van leidinggevende weer naar een medewerker. Saskia vertelde dat ze haar werk superleuk vond, maar de druk een beetje kwijt wilde. Ze had geen zin om perse naar die vergadering te moeten en overuren te moeten maken, terwijl ze haar kind van de opvang moest halen. Ze had geen zin om oppas te moeten regelen omdat haar kindje ziek was en zij niet gemist kon worden op haar werk. De stress, het ’s avonds nog even de laptop aan moeten zetten, altijd bereikbaar moeten zijn. Nee, dat was niet hoe Saskia het wilde. Ze zou lekker blijven werken, blij zijn met haar baan, maar daarnaast ook nog genoeg energie overhouden voor thuis.
Dagen gonsde ons gesprek nog door mijn hoofd. Het is een onderwerp die mij al jaren bezighoudt. Het is precies de spagaat tussen mijn werk en mijn gezin. Mijn werk, waar ik er altijd voor mijn cliënten wil zijn. Mijn passie die ik met liefde en volle overgave doe. Maar daar tegenover mijn gezin waar ik zo intens van geniet. Ik liet me leiden door wat ik vond dat ik moest kunnen in plaats van wat ik voelde dat goed voor me was.
Ik zie het zoveel om me heen, ook in mijn praktijk. De eindeloze spagaat die
keuzes maken heet. Niet alleen met werk en gezin, maar ook met vrienden,
familie, afspraken, verjaardagen, kleding, huis, social media, oftewel de
veeleisende maatschappij. Al die ballen die in de lucht gehouden moeten worden.
Maar door wie? Voor wie? Bij Saskia zag ik de kracht om zelf een weg te kiezen.
Een weg waarbij ze gewoon lekker blij is. Niet de top, niet alles moeten
hebben, maar zelf tevreden zijn.
Steeds meer maak ik de keuze, niet voor dat drukke en sprankelende weekend,
maar voor heerlijke saaie dagen. Dagen waar ik van oplaad en dagen met quality
time voor mijn kids. Steeds meer kan ik luisteren naar wat ik belangrijk
vind. Het was vooral de souplesse die me intrigeerde bij Saskia. Dat was
ook precies waarom dit gesprek me aansprak. Die overtuiging van wat goed voor
haar was die ze volgde, kon ik daar maar een beetje van overnemen! Met vallen
en opstaan krijg ik het vast voor elkaar, want tenslotte: oefening baart kunst!
Lotte Vermorken – van der Zwaag (39) is ruim 13 jaar actief als verloskundige in Amersfoort.
