Vanmiddag hebben Anne-Marie en ik de dienst overgedragen. Ze heeft me uitvoerig vertelt hoe het met iedereen gaat, wie er bevallen zijn en welke bijzonderheden ik moet weten. Goed op de hoogte rijd ik met de diensttelefoon naar huis. Ik haal mijn kindjes van de BSO, we eten samen en ik leg ze in bed. De volgende ochtend word ik wakker na een zalige 1e dienstnacht. Altijd fijn om zo te beginnen! Nadat ik mijn kinderen naar school gebracht heb, begin ik fris en fruitig aan mijn 1e kraamvisite. Priscilla woont dichtbij. Ze is 5 dagen geleden bevallen van haar 3e kindje. Het gaat erg goed met hen, ze zit zelfs als beneden. Als we alles besproken hebben, spiek ik nog even in de wieg bij Dailey. Ik zeg gedag en zie hen weer over 2 dagen. Ik rijd naar het winkelcentrum. Boven de kapsalon woont Chifa. Binnen is het goed warm, dat mij gelijk in de mooie Marokkaanse cultuur onderdompelt. Chifa ligt op de bank met baby Mohamed op haar borst. Ze glundert en straalt. Ze is zo enorm knap en vlot bevallen! Dat hadden we met zijn allen niet van te voren bedacht. We praten er uitgebreid over en de trotsheid spat ervan af. Vol vertrouwen verlaat ik het huis. Dan gaat mijn telefoon. Maartje belt. Ze vertelt net bij het afvegen wat rose afscheiding te hebben en baalt, want het is nu al de 3e keer! Gelukkig ben ik goed op de hoogte en weet ik ervan. Na doorvragen maak ik me geen zorgen, misschien is het de slijmprop. Ik bied haar een controle op de praktijk aan, maar ze is bij een vriendin. Als ik me geen zorgen maak vindt zij het goed zo. We spreken af dat ze het aankijkt en zo nodig terugbelt. Ik stap in mijn auto voor een visite bij Nienke. Haar huis hoef ik niet te zoeken, de blauwe vlaggen en ballonnen verraden al waar ik moet zijn. Dan gaat mijn diensttelefoon weer. Een onzekere vrouw, ik herken gelijk dat het Sofia is, vertelt met een zachte stem dat ze haar kindje niet meer zo goed voelt. Sorry Nienke, je moet nog even wachten, eerst even langs Sofia. Ik stuur Sofia voor de zekerheid naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje. Nog net voor het middagslaapje stap ik bij Nienke binnen. Met hulp van de lactatiekundige gaat de borstvoeding hier al een stuk beter. Baby Max drinkt steeds meer zelf uit de borst! Soafia belt gerustgesteld op. Alles was goed in het ziekenhuis, wat fijn! Mijn visites zitten erop. Ik ga even langs bij mijn assistente op de praktijk. Even horen hoe het daar gaat en of ze nog belangrijke telefoontjes voor mij heeft gehad. Daarna is het afwachten wat de middag verder brengt. Belt Maartje nog terug? Of zullen nu eindelijk de weeen gaan beginnen bij Karlijn die al 41 weken zwanger is?!
